هماهنگی والدین در تربیت

هماهنگی پدر و مادر در تربیت فرزند، چقدر اهمیت دارد؟
یکی از مهم‏ترین مسائل مربوط به تربیت فرزند، هماهنگی پدر و مادر است. تربیت، مانند پرنده‏ای است که برای پرواز به دو بال نیاز دارد. اختلاف والدین در تربیت فرزند (استفاده از تنبیه بدنی، سختگیری، حضور در اردوها، محافل مذهبی و...)، کودک را دچار تعارض می‏کند. وقتی پدر یک مبنا دارد و توصیه‏ای می‏کند و مادر مبنایی دیگر دارد یا بالعکس، کودک مجبور است، یکی را بپذیرد و چون پدر و مادر، هر دو را دوست دارد، توان انتخاب یکی را نخواهد داشت و دچار التهابی درونی و تعارض می‏شود.

در صورت اختلاف مبنایی در تربیت فرزند خود، با گفت و گو و تبادل اندیشه، به مبنا و شیوه‏ای واحد برسید. توجه داشته باشید که این گفت و گو در حضور کودک انجام نگیرد. در مواردی که نمی‏توانید به توافق برسید، نظر مشاوری آگاه، متدین و دلسوز می‏تواند راهگشا باشد.
در تربیت مقطعی و برخوردهای موردی هم هماهنگی والدین و حتی بقیه‏ی اعضای خانواده لازم است. پدر تصمیم می‏گیرد از شیوه‏ی قهر کردن استفاده کند؛ اما چون مادر با وی هماهنگ نیست، همزمان با قهر پدر، به فرزند محبت می‏کند و قهر پدر بی‏اثر می‏شود یا هنگام توبیخ فرزند به وسیله‏ی مادر، پدر در حضور مادر، از فرزند خود طرفداری می‏کند و طبیعی است که توبیخ سنجیده‏ی مادر بی‏اثر خواهد شد.
هماهنگی بین مدرسه و خانه نیز در تربیت لازم است؛ اگر چه آثار منفی عدم این هماهنگی همچون عدم هماهنگی والدین نیست؛ زیرا رابطه‏ی روحی - عاطفی کودک با معلم، چونان رابطه‏ی عاطفی با والدین نیست.
اثر منفی عدم هماهنگی با مدرسه این است که تربیت والدین در خانه را بی‏اثر می‏کند یا بالعکس.
بهترین راه برای ایجاد هماهنگی بین خانه و مدرسه، شرکت والدین در جلسات انجمن اولیا و مربیان و ارتباطهای حضوری، تلفنی و مکاتبه‏ای با اولیای مدرسه است.