منع كودك از بازى
منع كودك از بازى شوهرم اجازه نمی دهد تك فرزند 5 ساله ام با همسالانش بازى كند و او را به فعالیتهاى آموزشى و كارهاى جدى تر و مهمتر وا می دارد: آیا این رفتار درست است؟
ج: متأسفانه برخى والدین و مربیان، بازى را براى كودك اتلاف وقت می دانند؛ در حالى كه بازى صرفا سرگرمى نیست و اثر سازندگى و آموزندگى نیز دارد این نظر همه روانشناسان و متخصصان مسائل تربیتى است: ویلیام استرن، بازى را غریزهاى براى رشد و نمو استعدادها و تمرین مقدماتى براى آینده می داند. كارل گروس می گوید: بازى، یعنى آماده شدن براى كارهاى بزرگ و جدى در آینده. ادوارد كلاپارد، مربى سوئیسى، بازى را وظیفه و هدف زندگى كودك می داند و معتقد است كه فقط در هواى بازى است كه وجود روانى كودك می تواند استنشاق كند و در نتیجه منشأ اثر شود؛
پس این رفتار همسر شما شایسته نیست.
فرزند شما به ویژه در این سن به شدت به بازى نیاز دارد. در وجود او نیرویى نهفته (پتانسیل) وجود دارد كه باید با بازى و تحرك رها شود. جلوگیرى از بازى در این سن، یعنى جلوگیرى از بچگى كردن او عدم ارضا به وسیله بازى كه بسیار خطرناك است و او را در بزرگسالى به نابهنجارى «كودك صفتى» دچار می كند؛ یعنى از او رفتارهاى كودكانه سر خواهد زد. یادتان باشد انسانى كه در كودكى بچگى نكند، در بزرگسالى بچگى خواهد كرد.
فرزند شما در بازى با همسالان، افزون بر لذتى كه مىبرد، نقشهایى را به عهده می گیرد كه در زندگى آینده به او كمك خواهد كرد. ایفاى نقشهاى مختلف اجتماعى در بازى، باعث ایجاد روحیه همكارى در خانواده و اجتماع مىشود.
برگرفته ازکتاب نسیم مهر حجت الاسلام دهنوی
